اینچهبرون ؛ دروازهای که قانون از توسعهاش غافل مانده است ؟
به گزارش پرتال حمل و نقل ، موضوع ترانزیت ریلی ایران امروز نهتنها در مقیاس ملی بلکه در سطح منطقهای و فرامنطقهای اهمیتی راهبردی یافته است .
دروازههای اصلی ورود و خروج بار ریلی کشور در محورهایی چون سرخس ، لطفآباد ، اینچهبرون، امیرآباد ، بندر کاسپین و آستارا قرار دارند که نقش پیونددهنده ایران با کشورهای عضو CIS (همسود) را بر عهده دارند .
به گفتهی جبارعلی ذاکری مدیرعامل شرکت راه آهن ایران ، سیاستهای دولت چهاردهم در قالب «دیپلماسی ریلی و ترانزیت نرخپایه» با حمایت مستقیم رئیسجمهور در حال توسعه است .
ایران در تعامل با شوراهای حملونقل ریلی کشورهای CIS ، برنامههای کوتاهمدت و بلندمدتی را برای توسعه ترانزیت ریلی منطقهای طراحی کرده و ظرفیت همکاریها هر شش ماه در نشستهای تخصصی بازبینی میشود .
ذاکری گفت : در سال گذشته بیش از ۵ میلیون تن بار بینالمللی از مسیر ریلی کشور جابهجا شده است . بخش اعظم این بارها از طریق محورهای فعال کریس ، بندر شهید رجایی ، بندر امام خمینی (ره) و اینچهبرون عبور کرده است .
او با اشاره به اینکه اینچهبرون میتواند و باید به عنوان دروازه ورودی کریدور شرقی دریای خزر عمل کند ، تأکید کرد : در توافقنامه امضا شده میان ایران ، قزاقستان و ترکمنستان ، متعهد شدهایم حجم بار عبوری از این محور به ۵ میلیون تن در مدت کوتاه افزایش یابد . با این حال ، توسعه در این نقطه به دلیل برداشتهای نادرست از قوانین و توقف پروژهها در صفر مرزی متوقف مانده است .
ذاکری مشکل اصلی توسعه اینچهبرون را در «سوءبرداشت از قانون» دانست و گفت : باید در نظر داشت که توسعه بخشی از شبکه ریلی مانند اینچهبرون ، توسعهای ملی است نه محلی . اتصال این گره مرزی به شبکه ریلی ، منافع کل کشور و حتی سایر کشورهای منطقه را تأمین میکند .
به گفته کارشناسان ، رفع موانع قانونی و توسعه زیرساختهای این محور ریلی میتواند مسیر دستیابی ایران به کریدورهای شمال – جنوب و شرق – غرب را تسهیل و موقعیت ژئواکونومیک کشور را در ترانزیت بینالمللی تثبیت کند .
منتظر حضور شما در پیج اینستاگرام iranway هستیم