علایم کمک ناوبری و چراغ های دریایی

  آشنایی با علایم کمک ناوبری و چراغ های دریایی علایم کمک ناوبری و چراغ های دریایی ، به معنای دستگاه یا وسایل خارجی کمک کننده به دریانوردان در تعیین و محاسبه موقعیت و یا مسیر دریانوردی و همچنین خطرات و موانع دریایی می باشند و شامل فانوس های دریایی ، بیکن ها ، سفینه های دریایی ، بویه ها ، ریکن ها و علایم مخصوص مه می شوند. این علایم در نقاط مختلف طول سواحل و در مسیرهای قابل کشتیرانی به عنوان راهنمای آب های ایمن قرار داده می شوند و دریانوردان را در تعیین نقطه نسبت به خشکی و خطرات ناپیدا کمک می نمایند. این علایم به صورتی هستند که قابلیت دیده شدن و یا شنیده شدن را داشته و سیستمی را به وجود می آورند که مسیر ایمن را نشان می دهند. اشکال و موقعیت آنها معانی مختلفی را پدید می آورند و دریانورد قادر است با شناسایی آنها مسیر مستقیم و ایمن را در پیش گرفته و از خطرات احتمالی جلوگیری نماید.   انواع بویه   ۱- انواع علایم کمک ناوبری و چراغ های دریایی     ۱-۱ بویه ها   بویه ها در اشکال و اندازه های مختلف وجود داشته و هرکدام معنای خاص خود را دارند ، که از میان آنها بویه هایی که مجهز به چراغ باشند برای دریانوردی در شب به کار می روند و آنهایی که مجهز به ایجاد سوت هستند برای دریانوردی در هوای مه آلود مورد استفاده قرار می گیرند. بویه های جدید مجهز به دستگاه هایی برای انعکاس امواج رادار می باشند. اینگونه بویه ها امواج فرستاده شده را از رادار به خوبی منعکس نموده و در روی صفحه رادار به صورت یک نقطه نورانی دیده می شوند.   در ارتباط با بویه هایی که فاقد چراغ هستند ، باید دانست این بویه ها مجهز به نوارهای شبرنگ می باشند که به سهولت توسط نورافکن می توان موقعیت آنها را پیدا کرد. رنگ منعکس شده از آن نوارها شبیه به رنگ نور چراغ ها می باشد.   ۱-۱-۱ انواع بویه ها در شکل و کاربرد   الف) بویه استوانه ای شکل این بویه ها از جنس های فلزی ، پلی اتیلن و فایبرگلاس بوده که به شکل استوانه طراحی می گردد.   ب) بویه مخروطی شکل این بویه ها معمولا از ورقه های فلزی درست شده و شکل قسمت زیرآبی آن استوانه ای و قسمتی که بالای آب قرار دارد به صورت مخروط است.   ج) بویه های زنگ دار این بویه ها نیز معمولا بدنه شان فلزی است. در بالای آنها قسمتی برج مانند وجود داشته که در داخل آن وسیله ای شبیه زنگ برای ایجاد صدا وجود دارد که این زنگ ها در اثر حرکت بویه ها که ناشی از امواج دریاست حرکت کرده و تولید صدا می کنند. باید به خاطر داشت با توجه به این موضوع کاربرد این بویه ها برای جاهایی که امواج ، راکد بوده (مثل داخل خورها و حوضچه ها) توصیه نمی شود ، البته در نوع جدید آنها برای ایجاد صدا از گاز متراکم یا چکش های الکتریکی استفاده می کنند.   د) بویه های صوت دار این بویه ها در اثر بالا و پایین رفتن امواج دریا سیگنال های مختلف صدا را تولید می نمایند. البته بعضی از آنها مجهز به وسیله ای الکتریکی هستند که بدون توجه به امواج دریا ، صدای مشخصی را در فواصل معین و به طور مرتب ایجاد می نمایند. بیشترین مورد استفاده اینگونه بویه ها در شب و هوای مه گرفته است.   ر) بویه های چراغدار بویه هایی هستند که قسمت فوقانی آنها دارای لانترن است و در درون لانترن لامپ (مشعل) وجود دارد که ممکن است چنانچه مشعل وجود داشته باشد به روش های مختلف مثل استفاده از گاز یا باطری ، آنرا روشن نمایند. البته منبع تغذیه لانترن ها در داخل بویه (بدنه آن) قرار دارد.   ز) بویه های ترکیبی اینگونه بویه ها ممکن است مجهز به چند سیستم باشند. به طور مثال بویه های مجهز به چراغ و سیگنال های صوتی یک نمونه از بویه های ترکیبی است.   س) بویه های مخصوص - بویه هایی هستند که از سیستم مشخص که برای بویه های دیگر لحاظ می گردد ، تبعیت نمی کنند و بیشتر کاربرد اختصاصی دارند. به طور مثال بویه هایی که برای علامت گذاری مناطق لایروبی ، قرنطینه ، تورهای ماهیگیری و غیره مورد استفاده قرار می گیرد.     ۱-۱-۲ کاربرد بویه ها در روز و علایم آنها   یکی از مهمترین مشخصه های بویه هایی که در روز کاربرد دارند رنگ آنهاست. لازم به اشاره است که در سیستم های مختلف بویه گذاری رنگ ها تعابیر و معانی مختلفی دارند. در سیستم لاترال رنگ بویه نشان دهنده این است که شناور از چه سمت بویه ها می تواند عبور کند.     ۱-۱-۳ شناخت بویه ها از نظر رنگ - باید توجه داشت معانی رنگ بویه ها برای شناخت بویه ها به خاطر وقتی است که شناور از دریا به طرف خشکی یا به طرف کانال در حال حرکت است و به شرح ذیل می باشد : ۱- بویه های قرمز رنگ برای نشان دادن محدوده سمت چپ کانال و در بعضی از مناطق نشان دهنده محل خطرناک بودن است که دریانوردان هنگام ورود به کانال باید آنرا در سمت چپ شناور خود ببینند. ۲- بویه های سبز رنگ برای نشان دادن محدوده سمت راست کانال بوده و دریانوردان هنگام ورود به کانال یا بندر باید آنرا در سمت راست شناور ببینند.     ۱-۱-۴ شناخت بویه ها از روی شماره و حرف   اغلب بویه ها دارای معرف خاصی هستند که ممکن است به صورت شماره یا حرف و یا ترکیبی از آن دو باشند و رنگ این شماره ها روی بدنه بویه ها به صورتی است که از دور کاملا قابل رویت است. چند ویژگی و معنی شماره ها یا حروف روی بویه ها عبارت است از : شماره بویه ها از دهانه ورودی کانال به طرف داخل کانال افزایش می یابد. شماره های فرد معمولا روی بویه های سمت چپ کانال نوشته می شود. شماره های زوج معمولا روی بویه های سمت راست کانال نوشته می شود.     ۱-۲ بیکن ها و کاربرد آنها   بیکن ها علایم کمک ناوبری ثابتی هستند که پایه های فلزی یا چوبی آن در ساحل و یا در آب های کم عمق سواحل نصب می شود و معمولا بر دو نوع هستند که عبارت اند از : بیکن های روز بیکن های شب   نوعی بیکن   بیکن هایی که در روز مورد استفاده قرار می گیرند فاقد چراغ بوده و علایم مشخصه آنها رنگ ، شکل و یا شماره آنها است. ساده ترین نوع بیکن تک پایه ای بوده و علامت مشخصه آنها در بالاترین و نزدیکترین مکان به آن نصب می گردد. بعضی از این بیکن ها در شب و با نصب چراغ روی آنها قابل رویت می باشند. از معروفترین بیکن های چراغدار می توان بیکن ترانزیت را نام برد. لازم به اشاره است در صورتی که امتداد دو بیکن از وسط کانال و یا از آب های مناطق ایمن عبور کند آنرا بیکن ترانزیت گویند. در این حالت به ویژه هنگام عبور از کانال های باریک برای اینکه واحد شناور دقیقا از وسط کانال یا از آب های ایمن عبور کند دو بیکن را در روز و یا چراغ های آنرا در شب روی هم قرار داده و در امتداد آن دو بیکن دریانوردی می نمایند.     ۱-۳ ریکن و کاربرد آن   ریکن در واقع نوعی بیکن است که سیگنال های مشخصی که قابل دریافت توسط رادار کشتی باشد را منتشر می نماید. این سیگنال های منتشر شده در صفحه رادار واحد شناور کاملا مشخص است.     ۱-۴ فانوس های دریایی   فانوس های دریایی که آنرا چراغ دریایی نیز می گویند در اکثر مناطق ، قابل دریانوردی جهان در امتداد سواحل در خشکی و نیز در آب های داخلی کشورها مورد استفاده قرار می گیرد. ساختمان خاص فانوس های دریایی آنرا به راحتی قابل شناسایی کرده و نیاز به توصیف و تعریف خاصی ندارد.   فانوس دریایی   فانوس های دریایی موارد استفاده بسیار زیادی داشته و در مناطق مختلف به کار برده می شود. مثلا در دماغه ها ، مدخل ها ، مناطق خطرناک و یا نقاطی که لازم است به دریانوردان هشدار داه و آنها را از خطرات احتمالی آگاه کرد می توان نام برد. یکی از ویژگی های بسیار مهم فانوس های دریایی وجود چراغی در بالای آن است که ارتفاع قابل ملاحظه ای داشته و برد نورانی آن بسیار از بویه ها و دیگر علایم دریایی بیشتر و زیادتر است. فانوس های دریایی علاوه بر چراغ ، به علایم دیگری نیز از قبیل سیگنال های مخصوص هوای مه آلود و غیره مجهز می باشند. در بعضی از مناطق جهت به کار انداختن علایم آن هنوز هم از نیروی انسانی استفاده می شود ولی در بیشتر کشورهای پیشرفته این سیستم به صورت خودکار انجام می شود.     ۱-۵ سفینه های دریایی   کار سفینه های دریایی همانند فانوس دریایی بوده و مجهز به چراغ ، سیگنال های مخصوص مه و بیکن های رادیویی می باشند. از سفینه های دریایی در مدخل بنادر بزرگ و مهم دنیا و یا در مناطق خطرناک استفاده می شود. در بعضی از مناطق ، رنگ بدنه آن قرمز بوده و نام ایستگاه مربوطه روی بدنه شناور نوشته می شود که روسازی آن (سفینه ها) به رنگ سفید و دکل ها و پایه های چراغ را رنگ های دیگری است. لازم به اشاره است چنانچه سفینه های دریایی در حال حرکت باشند و در مکان اصلی خود نباشند باید علامت مخصوص خود را نشان دهند. مبنی بر اینکه در لنگرگاه نبوده تا بدین وسیله خطری متوجه دیگر دریانوردان نگردد.     ۱-۶ مشخصات فنی چراغ های دریایی   از آنجایی که چراغ های دریایی کاربرد بسیار زیادی در دریانوردی دارند ، برای آگاهی دریانوردان ساختار آن را به اجمال مورد آنالیز قرار می دهیم.     ۱-۶-۱ نور چراغ ها نور چراغ ها را می توان توسط باطری و یا گاز که در درون بدنه بویه ها یا خارج از چراغ های دریایی قرار دارد ، روشن نمود. این کار توسط سیم یا لوله ای که به خود چراغ متصل است انجام می شود. برای اینکه کارکرد باطری و یا کپسول برای زمان زیادی در نظر گرفته شود و کمتر نیاز به تعویض مولدهای روشنایی یا شارژ باطری باشد ، می توان طول مدت روشنایی چراغ ها را در مقایسه با مدت زمان تاریکی را با استفاده از تغییر ریتم فلاشرها کمتر نمود.     ۱-۶-۲ رنگ نور چراغ های دریایی رنگ نور چراغ های دریایی در بعضی از مناطق به صورت های متنوع مورد استفاده قرار می گیرد. ولی سه نوع رنگ استاندارد براساس تاییدیه انجمن بین المللی چراغ های دریایی (IALA) عبارت اند از : سفید ، قرمز ، سبز   الف) رنگ قرمز رنگ قرمز روی بویه ها و چراغ های دریایی قرار گرفته و بدنه بویه ها را هم می توان با رنگ قرمز رنگ کرد.   ب) رنگ سبز رنگ سبز هم مثل رنگ قرمز برای رنگ کردن بدنه بویه ها مورد استفاده قرار گرفته و در چراغ های دریایی نیز به عنوان رنگ لنز به کار می رود.   ج) رنگ سفید رنگ سفید روی بدنه بویه های مختلف کاربرد داشته و در چراغ های دریایی نیز به عنوان رنگ لنز به کار برده می شود.   منطقه ویژه   ۱-۶-۳ شناخت چراغ های دریایی براساس مشخصات ظاهری مشخصات فنی چراغ های دریایی با مشخصات ظاهری آنها متفاوت بوده که در اینجا به تعدادی اختصارات و معانی مربوطه اشاره خواهیم داشت.     الف) (F.L (Flashing یا چشمک زن وقتی مشخصه یک چراغ دریایی به صورت FL نشان داده می شود بدین معنی است که مدت زمان روشنای کمتر از مدت زمان تاریکی است.   ب) Occulting یا Occ یا Oc این علامت روی چراغ های دریایی به این معنی است که مدت زمان روشنایی بیشتر از مدت زمان تاریکی چراغ است.   ج) Isophase یا ISO این علامت روی چراغ های دریایی نشان دهنده آن است که مدت زمان روشنایی و مدت زمان خاموشی چراغ یکسان است.   د) Fixed یا F - این چراغ ها روشنایی ثابت داشته و البته بعضی از بویه ها هم به این صورت هستند. ولی باید به خاطر داشت ، استفاده از آن روی بویه های خطر (بویه هایی که نشان دهنده موانع هستند و یا بویه هایی که در محل انشعاب مسیرهای کشتیرانی قرار دارند) به هیچ وجه توصیه نمی شود.   ر) FL ، مخصوص چراغ های چشمک زن معمولی این چراغ ها معمولا به صورتی چشمک می زنند که به تناوب یکسان بوده و حداکثر ۳۰ چشمک در دقیقه می زنند و همچنین از آن برای بویه های سبز و قرمز و بویه های مخصوص (بویه سیاه) استفاده می کنند.   س) Quick Flashing یا QKFL چنین چراغ هایی معمولا تعداد چشمک های آن حداقل ۶۰ چشمک در دقیقه است و همچنین روی بویه های سبز و قرمز و یا روی بویه هایی که لازم است توجه خاصی نسبت به آن منطقه وجود داشته باشد مورد استفاده دارد. مانند سر ، پیچ های تند یا محل کشتی های مغروق.   ص) Interrupted Quick Flashing یا intok. FL این چراغ ها چند سری چشمک سریع زده و بین هر سری معمولا ۵ ثانیه خاموشی وجود دارد و همچنین در سر تقاطع های کانال ، در محل غرق شدن شناورها و یا خطرات دیگر که بتوان از هر دو طرف آن عبور کرد ، نصب می گردد.   ط) MO یا K علامت نور این نوع چراغ ها تشکیل شده از یک چشمک کوتاه و یک چشمک بلند که معمولا ۸ بار در دقیقه انجام می شود نور آنها سفید و اغلب در وسط کانال و یا در جاهایی که بتوان از هر دو طرف و از نزدیک آن عبور کرد ، نصب می شود.   ع) رنگ ها و علامت اختصاریشان رنگ منتشر شده توسط هر نور با اختصاراتی به صورت زیر نشان داده می شود : اختصارات رنگ ها White = W  سفید Red = R  قرمز Green = G  سبز Yellow = Y  زرد Orange = Qr  نارنجی Blue = BU , BL  آبی Violet = V  بنفش       ۲- سیستم های نصب علایم دریایی (بویه ها و چراغ ها)   تا سال ۱۹۷۵ میلادی شاید بیش از ۳۰ سیستم مختلف نصب علایم در جهان مورد استفاده قرار گرفت ، که البته مقررات این سیستم ها نسبت به یکدیگر تناقضاتی را به وجود می آورد که باعث ایجاد خطرات بی شمار می گردید. این مساله به خصوص به هنگام شب بیشتر به چشم می خورد. حتی در مواقعی ، دریانورد به یکباره خود را در مقابل چراغی می دید که مفهوم آن کاملا برایش روشن نبود. چنین اشتباهات سوال برانگیزی گاهی می توانست بسیار خطرآفرین باشد. به طور مثال اگر چراغی را به عنوان نشانه یک شی خطرناک گذاشته بودند از اینکه محل شی و مختصات آنرا بر روی نقشه های دریایی قید نمایند غافل شده بودند.   یک بویه قدیمی مربوط به سال ۱۹۱۵ میلادی   نکته جالب اینکه علاوه بر مشکلات فوق الذکر از زمانی که نورانی کردن علایم از اواخر قرن ۱۹ متداول گردید در مورد روش استفاده مناسب از این علایم همیشه اختلاف نظر وجود داشته است. به طور مثال بعضی از کشورها موافق استفاده از چراغ قرمز برای مشخص نمودن طرف چپ کانال بودند و بعضی دیگر بالعکس ، چراغ قرمز را برای علامت گذاری سمت راست کانال به کار می بردند.   اختلاف مهم دیگر به هنگام روز به وجود می آمد ، که در مورد مشخص کردن مسیر بود. بیشتر کشورها در این حالت سیستم لاترال را پذیرفته بودند ولی کشورهای بی شمار دیگری طرفدار سیستم مشخص کننده مسیر در چهار جهت یا کاردینال بودند.     ۲-۱ سیستم های نصب علایم لاترال و کاردینال   الف) سیستم لاترال یا سیستم جانبی درسیستم لاترال علایم کناره های چپ و راست مسیر را مشخص می کردند. در واقع این سیستم هنگام ورود به بنادر ، رودخانه ها ، خورها و یا به هر آبراه موقعیت علایم از طرف دریا تعیین می گردد و یا می توان با توجه به جهت جریان آب مد تعیین نمود.   سیستم لاترال   ب) سیستم کاردینال یا سیستم چهارجهت اصلی در سیستم کاردینال محل های خطرناک به وسیله یک یا چند علامت مشخص می گردد. این علایم در صفحه هایی که جهت های آن به وسیله قطب نما مشخص شده نصب گردیده اند که منطقه خطر در آنرا نسبت به علایم نشان می دهد. به عبارت دیگر سیستم کاردینال مناسبترین سیستم برای نشان دادن سواحلی با صخره های زیاد ، جزیره نماهای آشکار و پنهان ، جزایر متعدد و همچنین برای نشان دادن مناطق خطرناک در دریاچه های آزاد است. در واقع محل قرار گرفتن این نوع علایم موقعیت تقریبی محل خطرناک را نشان می دهد. به طور مثال اگر با بویه شرقی روبرو شویم این معنا را دارد که محل خطرناک در طرف غرب بوده و باید از طرف شرق آن بویه مسیر را ادامه دهیم.     ۲-۲ مشکلات سیستم های نصب لاترال و کاردینال   جالب است بدانید که اغلب کشورهای مهم دریایی جهان برای سال های متمادی از هر دو سیستم استفاده می نمودند. جزئیاتی از قبیل اشکال و رنگ های بویه و نیز مشخصات نور چراغ ها در کشورهای مختلف تفاوت داشت. با گذشت زمان و افزایش ارتباطات دریایی بین کشورهای مختلف ایجاب نمود که سیستم های مختلف بویه گذاری به یک سیستم یکنواخت تغییر یابد و در این رابطه کنفرانس های متعددی تشکیل گردید تا اینکه بعد از جنگ جهانی دوم که علایم کمک ناوبری بسیاری از کشورها نابود شده بود ، آنها تصمیم گرفتند که در اسرع وقت آنرا ترمیم نمایند و بدین منظور از قواعدی که قبلا در ژنو تصویب شده بود استفاده کرده و با توجه به روش های محلی و تجهیزاتی که در اختیار داشتند برای هماهنگ کردن کردن آن با اوضاع خود تغییراتی در این قوانین به وجود آورند.   سیستم کاردینال   در همین راستا بیشتر کشورهای آمریکای شمالی و جنوبی نیز خواهان سیستم لاترال بودند و قرمز را برای علامت گذاری سمت راست کانال به کار می بردند. مجمع بین المللی علامت گذاری دریایی این مساله را مدنظر قرار داده بود. به طوری که در سال ۱۹۶۵ یک کمیسیون بین المللی به منظور بررسی مسایل و اراِیه یک راه حل منطقی تشکیل داد و این کمیسیون با سه مساله اساسی روبرو بود : به کار بردن تجهیزات موجود برای جلوگیری از مخارج بیهوده تعیین کاربرد مناسب چراغ قرمز برای سمت چپ یا راست مسیر ادغام قواعدی که هم سیستم لاترال و هم سیستم کاردینال را در برگیرد.   کوشش برای ایجاد یک واحد کامل ، موفقیت بسیار کمی در برداشت ، سپس یک سری حوادث فاجعه آمیز که منجر به غرق شدن چند کشتی شد باعث تحرک جدید در کمیسیون گردیده و در این باره کار خود را شروع کرد. هدف این کمیسیون یکنواخت کردن کامل بود لیکن تصمیم گرفته شد که دو مجموعه قوانین به وجود آورند. یکی پیش بینی استفاده از رنگ قرمز برای علامت گذاری قسمت چپ کانال بود که دو سیستم کاردینال و لاترال را در هم ادغام می کرد و دیگری استفاده از رنگ قرمز برای علامت گذاری سمت راست کانال ها و سیستم جانبی بود. این دو مجموعه قوانین به طریق زیر مشخص می گردد : سیستم نصب علایم روش A سیستم نصب علایم روش B       ۳- نصب علایم دریایی در بنادر ماهیگیری     ۳-۱ سیستم نصب علایم به روش A در بنادر ماهیگیری   سیستم A مرکب از سیستم لاترال و کاردینال (قرمز در سمت چپ) است. قوانین سیستم A که هم اکنون به طور کامل تهیه شده ، به وسیله آیمو (IMO) تایید گردیده است و مورد استفاده آن برای رای کشورهای اروپا ، آفریقا ، هند ، استرالیا و بعضی از کشورهای قاره آسیا است ، که کشور ما هم یکی از این کشورها است. در این سیستم علامت گذاری می توان از ترکیب ها استفاده نمود و دریانورد به آسانی می توان تشخیص دهد که این علامت لاترال ، کاردینال و یا نوع دیگری است و خصوصیات علامت در همان لحظه قابل تشخیص است. سیستم علامت گذاری A شامل ۵ نوع مختلف علایم است که ترکیب آنها می تواند مورد استفاده قرار گیرد.   ۳-۱-۱ علایم لاترال در سیستم علامت گذاری A استفاده از آنها منوط به جهات و مسیرهای قراردادی است. این علایم کناره های سمت چپ و راست مسیری را که باید تعقیب شوند مشخص می نمایند. مفهوم علایم حداقل به وسیله یکی از خصوصیات زیر مشخص می گردد : در شب به وسیله رنگ نور و مشخصه نورانی در روز به وسیله رنگ بدنه ، فرم و مشخصه روز   ۳-۱-۲ شرح علایم لاترال در سیستم علامت گذاری A   الف) علامت های سمت چپ شکل : استوانه ای ، برج و یا تیرک مشخصه روز : یک استوانه قرمز رنگ بالای بویه برج شکل و یا تیرک شکل در صورت لزوم. رنگ نور : قرمز مشخص نورانی : نامشص است. به طور مثال می تواند چشمک زن سریع ، فقط چشمک زن ، چشمک زن بلند و یا چشمک زن مختلف باشد.   ب) علامت های سمت راست رنگ علامت : سبز شکل : مخروطی ، برج و یا تیرک مشخصه روز : یک مخروط سبز رویه بالا و در بالاترین قسمت بویه های برج شکل و یا تیرک شکل     ۳-۲-۱ علایم کاردینال در سیستم علامت گذاری A علایم کاردینال همانند قطب نما نشان دهنده چهار جهت اصلی یعنی ، شمال ، جنوب ، شرق و غرب بوده و دریانوردان را به طرف آب های ایمن هدایت می کند و در جهت مخالف ، محل های ناامن و نقاط خطرناک را می شناساند. با مشاهده آن علایم به طرف جهتی که نام گذاری شده باید ادامه حرکت داد. یعنی یک دریانورد با مشاهده علامت شمال باید به طرف شمال آن علامت ، با دیدن علامت جنوبی به طرف جنوب، با دیدن بویه شرقی به طرف شرق و با مشاهده علامت غرب باید به طرف غرب آن علامت تغییر مسیر دهد.   ۳-۲-۲ موارد استفاده از علایم کاردینال در سیستم علامت گذاری A برای نشان دادن اینکه بیشترین عمق در همان جهتی از علامت قرار دارد که نام علامت است. برای نشان دادن اینکه از کدام طرف یک مانع آب مطمئن (منطقه ایمن) وجود دارد. برای جلب نظر روی یک شکل در کانال ، مثل یک پیچ ، یک دوراهی و یا انتهای منطقه کم عمق       ۳-۳-۱ علامت شمال در سیستم علامت گذاری A   مشخصه روز علامت شمال : دو مخروط سیاه که روی هم قرار گرفته و رای هر دو مخروط به طرف بالا است. لازم به اشاره است که مشخصه های روز یکی از علایم مهم است که باید به دقت به خاطر سپرده شود.   رنگ بدنه علامت شمال : از دو رنگ سیاه و زرد تشکیل می گردد. به طوری که قسمت بالای آن سیاه و پایین آن زرد است.   شکل علامت شمال : به صورت برج و یا تیرک است.   رنگ نور علامت شمال : سفید است.   مشخصه نورانی علامت شمال (ریتم فلاش) : به صورت چشمک زن خیلی سریع (۱۰۰ تا ۱۲۰ چشمک در دقیقه) و یا چشمک زن سریع (۵۰ تا ۶۰ چشمک در دقیقه)   محل خطر در علامت شمال : محل خطر در جنوب آن است.     ۳-۳-۲ علامت شرق در سیستم علامت گذاری A   مشخص روز علامت شرق : دو مخروط سیاه ، به طوری که قاعده آنها به طرف هم بوده و راس مخروط ها یکی به طرف بالا و دیگری به طرف پایین قرار دارد.   رنگ بدنه علامت شرق : رنگ بدنه سیاه و یک نوار پهن زرد رنگ در وسط آن دیده می شود.   شکل علامت شرق : به صورت برج یا تیرک است.   رنگ نور در علامت شرق : سفید   مشخصه نورانی علامت شرق (ریتم فلاش) : به صورت چشمک زن خیلی سریع که به صورت سه چشمک در هر ۵ ثانیه و یا چشمک زن سریع به صورت ۳ چشمک در هر ۱۰ ثانیه است. جهت به خاطر سپردن صفحه ساعت را در نظر بگیرید. عدد ۳ در شرق است اگر ساعت ۱۲:۰۰ را شمال فرض کنیم.   محل خطر علامت شرق : در غرب آن است.     ۳-۳-۳ علامت غرب در سیستم علامت گذاری A   مشخصه روز علامت غرب : دو مخروط سیاه که راس آنها به طرف یگدیگر است.   مشخصه بدنه علامت غرب : رنگ بدنه زرد و یک نوار پهن سیاه رنگ در وسط آن دیده می شود.   شکل علامت غرب : به صورت برج و یا تیرک است.   رنگ نور علامت غرب : سفید است.   مشخصه نورانی علامت غرب (ریتم فلاش) : به صورت چشمک زن خیلی سریع به صورت ۹ چشمک خیلی سریع در ۱۰ ثانیه و یا به شکل چشمک زن سریع به صورت ۹ چشمک سریع در هر ۱۵ ثانیه است. جهت به خاطر سپردن از ساعت استفاده می توان نمود. به این صورت که عدد ۹ در صفحه ساعت نشان دهنده غرب است.   محل خطر علامت غرب : در شرق علامت است.     ۳-۳-۴ علات جنوب در سیستم علامت گذاری A   مشخص نور علامت جنوب : دو مخروط سیاه که روی هم قرار گرفته و راس آنها به طرف پایین است.   رنگ بدنه علامت جنوب : قسمت پایین آن سیاه و قسمت بالا زرد رنگ است.   شکل علامت جنوب : به صورت برج و یا تیرک است.   رنگ نور علامت جنوب : رنگ نور سفید است.   مشخصه نورانی علامت جنوب (ریتم فلاش) : چشمک زن خیلی سریع به شکل ۶ چشمک خیلی سریع و در دنباله آن ۱چشمک بلند در هر ۱۰ ثانیه و یا چشمک زن سریع به صورت ۶ چشمک سریع و در دنباله آن ۱چشمک بلند در هر ۱۵ ثانیه است. برای به خاطر سپردن می توان از ساعت استفاده کرد به این صورت که عدد ۶ در جنوب صفحه ساعت قرار دارد برای اینکه تعداد چشمک آن با چشمک های علامت شرق و غرب اشتباه نشود در دنبال آن یک چشمک بلند استفاده می نمایند.   نویسنده مقاله :وحید فروزنده نویسندگان/گردآورندگان: سیدناصر سعیدیامیرسعید نورامینمنصور جوادپورامیرحسین مطهریفرشته کمیجانیآرش بختیاریمحمدرضا اللهیارمحمود توکلیسعید مدیحیعبدالرضا شیخ الاسلامیمجید گتمیریمحسن سلطان پورعباس حق شناسآرام کهنه پوشیعباس گیاه پرورسعید خورسندیمجید شکوهی