پروتکل راجع به حمایت محیط زیست دریایی در برابر منابع آلودگی مستقر در خشکی
| موقعیت: | فرانسه |
| سال تاسیس : | ۱۹۹۰ |
پروتکل راجع به حمایت محیط زیست دریایی در برابر منابع آلودگی مستقر در خشکی
اعضای کنوانسیون منطقه‌ای کویت برای همکاری درباره حمایت از محیط زیست دریایی در برابر آلودگی، با وقوف بر خطرات آلودگی منابع مستفر در خشکی بر محیط زیست دریایی و بهداشت انسان و نیز مشکلات جدی ناشی از آن در آب‌های ساحلی بسیاری از دولت‌های متعاهد، که عمدتاً به علت تخلیه فاضلاب‌های تصفیه نشده، تصفیه ناقص و یا دفع نامناسب شهری و صنعتی میباشد، و با توجه به لزوم تحکیم تدابیر موجود برای جلوگیری، کاهش و مبارزه با آلودگی ناشی از منابع مستقر در خشکی در سطح ملی و منطقه‌ای، با آگاهی از مواد ۱۹۴، ۲۰۷، ۲۱۲، ۲۱۳ ، بخش ۱۲ کنوانسیون ۱۹۸۲، ملل متحد در مورد حقوق دریاها و رهنمودهای مونترال ۱۹۸۵ برای حمایت از محیط زیست دریایی در در برابر منابع آلودگی مستقر در خشکی و به منظور تحکیم اجرای بند «ب» ماده ۳ و ماده ۶ کنوانسیون منطقه‌ای کویت ... پروتکلی تحت عنوان «پروتکل راجع به حمایت محیط زیست دریایی در برابر منابع آلودگی مستقر در خشکی» مشتمل بر یک مقدمه و ۱۶ ماده و ۳ ضمیمه در تاریخ ۲۱ فوریه ۱۹۹۰ مطابق با ۱۳۶۸/۱۲/۲ هجری شمسی در کویت به زبان‌های فارسی، عربی و انگلیسی تنظیم و امضا شد و هر سه متن آن دارای اعتبار واحد هستند.
کشور ما نیز بر اساس ماده واحده مصوب۱۳۷۱/۱۲/۹ با قید شرط «حق جمهوری اسلامی ایران برای انعقاد قراردادهای دوجانبه منطقه‌ای محفوظ است» به آن ملحق شد.
کویت کشور امانت‌دار این پروتکل است و اسناد تصویب، پذیرش، موافقت یا الحاق نزد آن کشور سپرده می‌شود.
بر اساس این پروتکل دولت‌های متعاهد موظفند به تنهایی یا با همکاری سازمان‌های ذیصلاح منطقه‌ای و بین‌المللی فعالیت‌های لازم را جهت تحقق اهداف ذیل اعملا کنند:
۱- جمع‌آوری اطلاعات درباره شرایط طبیعی منطقه پروتکل در ارتباط با خصوصیات فیزیکی، بیولوژیکی و شیمیایی
۲- جمع‌آوری اطلاعات درباره ورود مواد یا انرژی که بالفعل و یا بالقوه از طریق منابع مستقر در خشکی باعث آلودگی شوند، منجمله اطلاعات مربوط به توزیع منابع و میزان ورود مواد آلوده کننده به منطقه پروتکل
۳- ارزیابی منظم میزان آلودگی آب‌های داخلی و سرزمینی، بالاخص با توجه به موادی که ممکن است اثرات بالقوه قابل توجهی بر محیط زیست دریایی داشته باشند، برای انتخاب محل‌های نمونه‌برداری و موادی که باید اندازه‌گیری شود، اطلاعات موجود، منجمله فهرست موجودی منابع، مجاری تخلیه و خصوصیات محیط زیست دریایی باید در نظر گرفته شود.
۴- ارزیابی تدابیر اتخاذ شده در این پروتکل برای دستیابی به اهداف زیست محیطی.
و همچنین دولت‌های متعاهد به طور مشترک یا انفرادی برای تنظیم برنامه‌های مراقبت مشابه، همراه با برنامه‌های کنترل کیفی آزمایش‌ها و نیز ترویج ذخیره‌سازی، بازیافت و تبادل داده‌ها همکاری خواهند کرد.
دولت‌های متعاهد می‌بایست منابع آلودگی را کنترل کنند و به منظور تحقق این امر می‌بایست کنترل و جایگزینی تدریجی محصولات، تاسیسات، فرآیندهای صنعتی و غیر آن که موجب آلودگی قابل ملاحظه‌ای در محیط زیست دریایی می‌شوند را مورد توجه قرار دهند که در این رابطه توجه خاصی باید به عوامل ذیل شود:
الف: تقلیل و یا تنظیم واردات، حمل و نقل، ساخت یا تهیه برخی از مواد زیان‌آور.
ب: تغییر مواد خام.
ج: تغییر فرآیندهای تولید
د: روش‌های مطلوب عملیات و اداره امور
هـ : جداسازی جریان‌های فضولات و به حداقل رساندن ترقیق مواد آلوده‌کننده پیش از تصفیه
و: بازیافت استفاده مجدد و گردش دوباره مواد
علاوه بر اینها برنامه، اقدامات و فهرست زمان‌بندی مورد نیاز برای اجرای کنترل منبع باید تهیه شده و اولویت‌ها بر اساس نتایج مطالعاتی ارزیابی جاری تعیین گردد و مسائل مربوط مورد علاقه منطقه که انجام اقدامات مقرون به صرفه درباره آنها امکان‌پذیر باشد، جهت ایجاد طرح‌های مدیریت عمومی باید مورد توجه قرار گیرد.
این زمینه برای مثال شامل جمع‌آوری، تصفیه و دفع مناسب باقی‌مانده روغن‌های روان‌کننده، خون و شکمبه کشتارگاه‌ها، کنترل فرآیندهای احتراق سوخت و اجرای کنترل منبع در مراحل معینی از تولید صنایع بزرگ می‌شود.
- ترویج تصفیه مشترک و یا مرکب پساب‌ها یکی دیگر از اهدافی است که این پروتکل به دنبال آن میباشد که در این راستا اقدامات ذیل ضروری است:
الف : تجمع صنایع به نحوی که امکان پیش‌تصفیه یا تصفیه مشترک پساب‌ها، برحسب نیاز فراهم شود.
ب: قرار دادن انواع خاصی از صنایع در محدوده شبکه فاضلاب شهری به نحوی ک ه امکان تصفیه مرکب فاضلاب‌های شهری و صنعتی فراهم آید.
تعیین رهنمودها، مقررات و مجوزها برای تخلیه فضولات یکی دیگر از راه‌های دستیابی به تحقق اهداف این پروتکل است که می‌بایست کشورهای متعاهد نسبت به آن اقدام کنند.
| |
