کنوانسیون تسهیل ترافیک بین‌المللی دریایی

کنوانسیون تسهیل ترافیک بین‌المللی دریایی۱۹۶۵ (FAL)

 CONVENTION ON FACILITATION OF INTERNATIONAL MARITIME TRAFFIC

امروزه اهمیت و نقش اساسی حمل و نقل دریایی در تجارت بین‌المللی و برنامه‌های توسعه اقتصادی به ویژه صادرات از طریق مرزهای دریایی بر کسی پوشیده نیست.

در این رابطه لزوم توجه به تحولات و پیشرفت‌های حاصله در زمینه حمل و نقل و تجارت دریاییدر سطح بین‌المللی و وضع قوانین و مقررات متحدالشکل جهت تسهیل حمل و نقل دریایی امری لازم و ضروری به شمار می‌رود.

در این راستا سازمان بین‌المللی دریانوردی (ایمو) در سال ۱۹۶۵ کنوانسیونی تحت نام « کنوانسیون تسهیل ترافیک بین‌المللی دریایی» مشتمل بر یک مقدمه و ۱۶ ماده و یک ضمیمه به تصویب رسانید که در سال ۱۹۷۶ لازم‌الاجراء گردیده است و بالغ بر ۷۱ کشور به آن ملحق شده‌اند و کشور ما نیز بر اساس ماده واحده مصوب ۱۳۷۱/۱/۳۱ به آن ملحق شده است.

هدف این کنوانسیون تسهیل بخشیدن به حمل و نقل دریایی ، از طریق ساده کردن و به حداقل رسانیدن تشریفات و یکنواخت نمودن الزامات اسنادی و مقررات مربوط به ورود و خروج کشتی‌هایی که به سفرهای بین‌المللی اشتغال دارند می‌باشد.

بر طبق این کنوانسیون و ضمیمه آن تمامی کشورهای عضو متعهد می‌شوند تا کلیه مقررات کنوانسیون را برای تسهیل و تسریع تردد بین‌المللی دریایی و جلوگیری از تأخیرات بی‌مورد کشتی‌ها و اموال و اشخاص بر روی کشتی اجرا نمایند.

مفاد این کنوانسیون در مورد کشتی‌های جنگی با کشتی‌های تفریحی اعمال نمی‌شود. بر اساس این کنوانسیون مقامات دولتی باید در تمام موارد فقط ارائه اطلاعات اساسی را درخواست نموده و تعداد آنها را در حداقل حفظ کنند و توصیه می‌کند که از سیستم پردازش اتوماتیک داده‌ها و تکنیک‌های ارتباطی استفاده کنند و همچنین مقامات دولتی در هنگام ورود یا عزیمت کشتی‌هایی که کنوانسیون فوق‌الذکر در مورد آنها اعمال می‌شود، نباید سند دیگری به غیر از اسناد ذیل برای نگهداری خود درخواست کنند:

- اظهارنامه کلی

- اظهارنامه کالا

- اظهارنامه فروشگاه مواد مصرفی

- اظهارنامه لوازم شخصی خدمه

- لیست خدمه

- لیست مسافران

- سندی که به موجب کنوانسیون پست جهانی جهت مرسولات پستی لازم است

- اظهارنامه بهداشت دریایی

در این کنوانسیون توصیه شده است با عنایت به مقررات مربوط به ورود یک کشتی در اولین بندر در سرزمین یک کشور، تشریفات و اسناد درخواستی توسط مقامات دولتی در بنادر ورودی دیگر در همان کشور، مشروط بر اینکه آن کشتی در این فاصله به بندر کشور دیگری وارد نشده باشد باید در حداقل حفظ شود.

در این کنوانسیون مقررات ویژ‌ه‌ای برای تسهیل در امر کشتی‌هایی که به قصد پیاده کردن خدمه، مسافران یا سایر افراد بیمار و یا مجروح جهت درمان اضطراری پزشکی در بنادر پهلو می‌گیرند در نظر گرفته شده و مقامات دولتی را موظف کرده است در صورت امکان با رادیو و در غیر این صورت با سریع‌ترین وسیله موجود ، قبل از رسیدن کشتی، فرمانده را از اسناد و روش انجام عملیات پیاده کردن سریع شخص مریض یا مجروح و ترخیص بدون تأخیر کشتی مطلع کنند و همچنین چنانچه وضع و شرایط دریا اجازه پیاده کردن این مریض یا مجروح در آبراه‌ها یا لنگرگاه‌را ندهد ، مقامات دولتی باید اولویت پهلوگیری در اسکله را به آن کشتی بدهند.

این کنوانسیون تسهیلات ویژه‌ای نیز جهت حمل و نقل دریایی مسافران سالخورده در نظر گرفته و مقرر نموده است که می‌بایست اقداماتی صورت گیرد تا اطمینان حاصل شود که کلیه امکانات مورد نیاز حمل و نقل و امنیت جهت مسافرینی که از نظر بینایی و شنوایی مشکل دارند به راحتی فراهم است و همچنین توصیه کرده است برای سوار و پیاده شدن مسافرین سالخورده و ناتوان در یک ترمینال باید نقاط ویژه‌ای هر چند نزدیک‌تر به ورودی اصلی تعیین گردد و این نقاط با علامت‌های مناسبی مشخص شود و مسیرهای ورودی می‌بایست عاری از هرگونه مانعی باشد.

در این کنوانسیون ترخیص جانوران زنده و کالاهای فاسد شدنی بر دیگر محصولات ترجیح داده شده است و مقرر نموده است که مقامات دولتی باید طبق قوانین مربوط به خودشان، به کانتینرها و پالت‌ها بدون پرداخت هزینه‌های گمرکی و سایر عوارض و مالیات‌ها، اجازه ورود موقت دهند و باید استفاده از آنها را در حمل و نقل دریایی تسهیل کنند.

این کنوانسیون مقرر داشته است که خدمات معمولی مقامات دولتی در طول ساعات متداول کار باید بدون هزینه ارائه شود و مقامات دولتی باید سعی کنند ساعات متداول کار خدمات خود را در بنادر طوری تنظیم نمایند که با مدتی که حجم کار زیاد است هماهنگ باشد و توصیه کرده است که هر دولت متعاهد باید برای تشویق به قبول و اجرای مقررات تسهیل یک «کمیته ملی تسهیل ترافیک دریایی» و با یک هماهنگ‌کننده ملی مشابه بین ادارات دولتی نمایندگی‌ها و دیگر سازمان‌های مربوطه یا مسئول، جنبه‌های متفاوت حمل و نقل دریایی بین‌المللی با مقامات بندری، صاحبان کشتی‌ها و کارگزاران را تشکیل دهد.

این کنوانسیون و ضمیمه آن به زبان انگلیسی و فرانسه د رتاریخ ۹ آوریل ۱۹۶۵ مطابق با ۱۳۴۴/۱/۲۰ در لندن تهیه و امضا شده است و هر دو متن به طور یکسان معتبر است.