کنوانسیون لاهه یا هیک
| موقعیت: | صوفیه |
کنوانسیون لاهه یا هیک
تصویب قانون هارتر در امریکا باعث شد که به دنبال آن قانون حمل دریایی استرالیا در سال ۱۹۰۴، «اردیناس فی جی» در سال ۱۹۰۶، قانون حمل دریایی کانادا در سال ۱۹۱۰ و یک رشته قوانین در سال‌های ۱۹۰۸ و ۱۹۱۱ و ۱۹۱۲ که منجربه وضع قوانین حمل دریایی نیوزلند در سال ۱۹۲۲ گردید ، وضع شوند. از آنجایی که این قوانین مغایرت‌هایی با یکدیگر داشتند و در حمل دریایی بین آنها مشکلاتی بروز می‌نمود ، لذا هماهنگی بین این قوانین احساس و مشهود شد.
جهت تحقق این امر در سال ۱۹۲۱ کمیته قوانین دریایی «انجمن حقوق بین‌الملل» جلسه‌ای برگزار کرد. در این جلسه صاحبان کشتی‌ها و بازرگانان پیشنهادات خود را مبنی بر وضع قوانین یکسان در سراسر جهان در ارتباط با حمل دریایی ارائه داده و آنها را مورد بحث قرار دادند و از کمیته مذکور درخواست کردند پیش‌نویس مقررات را تهیه و آن را به کنفرانس جامعی که در همین سال در لاهه تشکیل می‌شود ، ارائه کند.
در این رابطه کمیته‌ای فرعی تشکیل و مقرراتی را تحت عنوان «کنوانسیون لاهه» تدوین کرد. پس از آن «کنفرانس جامع انجمن حقوق بین‌المللی» که در آن نمایندگان ، بازرگانان و صاحبان کشتی‌ها از اکثر کشورها در آن شرکت کرده بودند در لاهه تشکیل و در سوم سپتامبر ۱۹۲۱ «کنوانسیون لاهه» را تصویب کرد.
نظر به اینکه «کنوانسیون لاهه» از قدرت قانونی کشورها برخوردار نبود و مالکین کشتی‌ها تحت این عنوان که مصالح تجارت و بازرگانی با حمایت از اصل آزادی در قرارداد حمایت شود ، از قبول آن سرباز زدند و از طرفی نیز صاحبان کالا خواهان کسب قدرت قانونی برای «قوانین لاهه» بودند ، باعث شد تا کنفرانس قوانین دریایی در سال ۱۹۲۲ در بروکسل تشکیل شود.
در این کنفرانس کمیته‌ای مامور شد تا برخی اصلاحات در «کنوانسیون لاهه» بدهد. اصلاحات مورد نظر در سال ۱۹۲۳ توسط کمیته مذکور انجام گرفت و در نتیجه قوانین لاهه با اصلاحات انجام شده در ۲۵ اوت سال ۱۹۲۴ توسط نمایندگان کشورهای بسیاری در بروکسل تایید و به امضا رسید و به مرحله اجرا در آمد. کشور ما نیز بر اساس ماده واحده مصوب ۱۳۴۴/۱۱/۵ به آن ملحق شده است.
| |