کنوانسیون کارت سبز

کنوانسیون کارت سبز

برقراری بیمه اجباری مسئولیت صاحبان وسایل نقلیه زمینی در کشورهای اروپایی ، علاوه بر محاسن آن موجب مشکلاتی در رفت و آمد وسایط نقلیه مذکور می‌شود.

زیرا هر صاحب وسیله نقلیه مجبور بود به محض عبور از مرز کشوری بیمه اجباری آن کشور را ابتیاع نماید. در غیر این صورت مقصر شناخته شده و تحت تعقیب قرار می‌گرفت. به منظور رفع این مشکل کشورهای اروپایی درصدد برآمدند که یک سیستم بین‌المللی بیمه مسئولیت که برای همه کشورهای اروپایی قابل قبول باشد ، برقرار کنند. لذا در این راستا کمیته حمل و نقل کمیسیون اقتصاد اروپایی سازمان ملل متحد در مورخ ۲۵ ژانویه ۱۹۴۹ مقرراتی را تحت عنوان «نظام بیمه هماهنگ کارت سبز» موسوم به کنوانسیون کارت سبز را تصویب کرد.

کشور ما نیز بر اساس ماده واحده مصوب ۵ خرداد ۱۳۵۶ به آن ملحق شد.

در حال حاضر حدود ۴۳ کشور عضو کنوانسیون مذکور هستند و به جز ۵ کشور جمهوری اسلامی ایران، عراق ، تونس ، مراکش و رژیم غاصب اسراییل بقیه کشورهای عضو در قاره اروپا هستند.

بر اساس این کنوانسیون در هر کشور عضو یک دفتر موسوم به «دفتر ملی کارت سبز» وجود دارد که مطابق با قوانین و مقررات ملی هر کشور عهده‌دار مدیریت ، رسیدگی و پاسخگویی در خسارت ناشی از تصادفات وسایط نقلیه موتوری کشورهای عضو است.

این دفاتر در سال ۱۹۵۲ موافقتنامه‌ای موسوم به «موافقتنامه متحدالشکل مابین دفاتر» یا قرارداد لندن فی مابین خود منعقد کردند و در نتیجه فعالیت اجرایی سیستم کارت سبز از اول ژانویه ۱۹۵۳ آغاز شد.

در چارچوب این نظام گواهینامه‌ای بین‌المللی در ارتباط با بیمه شخص ثالث موسوم به کارت سبز جهت وسایل نقلیه صادر می‌شود تا در صورت بروز خسارت به اشخاص ثالث از محل اعتبار آن جبران خسارت شود.

این کارت قابل استفاده در کلیه کشورهای عضو کنوانسیون به استثنای کشور صادرکننده است. کلیه دفاتر کارت سبز عضو دفتر مرکزی کارت سبز که مقر آن در لندن است ، می‌باشند.

بیمه مرکزی ایران به عنوان دفتر کارت سبز ایران مسئولیت نظارت بر حسن اجرای مفاد موافقتنامه هماهنگ بین دفاتر را بر عهده دارد و شرکت سهامی بیمه ایران به عنوان تنها شرکت بیمه‌ای که عضو دفتر کارت سبز ایران است ، اجازه صدور کارت سبز را دارا می‌باشد.

مفاد «موافقتنامه متحدالشکل مابین دفاتر» در سال ۱۹۹۶ مورد تجدیدنظر قرار گرفت و به تصویب شورای دفاتر که از تمامی دفاتر کشورهای عضو تشکیل شده ، رسید.

این موافقتنامه که موسوم به «توصیه نامه‌های ژنو» است، از جولای ۱۹۹۸ به مورد اجرا گذاشته شده است. یکی از شروط عضویت در کنوانسیون کارت سبز این است که در کشور متقاضی عضویت ، بایستی قانون بیمه اجباری مسئولیت مدنی دارندگان وسایل نقلیه موتوری وجود داشته باشد و کشورهای تازه استقلال‌ یافته شوروی سابق به لحاظ نداشتن همین شرط عمده و غیره علی‌رغم تقاضای عضویت موفق به عضویت در این کمیسیون نشده‌اند.