موافقتنامه بین دولتی شبکه راه آهن سراسری آسیایی

قانون تصویب موافقتنامه بین دولتی شبکه راه آهن سراسری آسیایی  (شماره ١٩/٢٣٠٢٧)   (١٣٨٧/٤/١٧)

جناب آقای دکتر محمود احمدی نژاد

ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران

عطف به نامه شماره ٣٧٧٠٧/٧٥١٧٧ مورخ ١٣٨٦/٥/١٤ در اجرا اصل یکصد و بیست و سوم (۱۲۳) قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران قانون تصویب موافقتنامه بین دولتی شبکه راه آهن سراسری آسیایی که با عنوان لایحه به مجلس شورای اسلامی تقدیم گردیده بود، با تصویب در جلسه علنی روز چهارشنبه مورخ ١٣٨٧/٤/٥ و تأیید شورای محترم نگهبان به پیوست ابلاغ میگردد.

رئیس مجلس شورای اسلامی  علی لاریجانی

شماره ۵۷۶۴۵           ١٣٨٧/٤/۲٥

معاونت برنامه ریزی و نظارت راهبردی رئیس جمهور  وزارت راه و ترابری

قانون تصویب موافقتنامه بین دولتی شبکه راه آهن سراسری آسیایی که در جلسه علنی روز چهارشنبه مورخ پنجم تیرماه یکهزار و سیصد و هشتاد و هفت مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ ١٣٨٧/٤/١۲ به تأیید شورای نگهبان رسیده و طی نامه شماره ١٩/٢٣٠٢٧ مورخ ١٣٨٧/٤/١٧ مجلس شورای اسلامی واصل گردیده است، به پیوست جهت اجراء ابلاغ می گردد.

رئیس جمهور محمود احمدی نژاد

قانون تصویب موافقتنامه بین دولتی شبکه راه آهن سراسری آسیایی

ماده واحده - موافقتنامه بین دولتی شبکه راه آهن سراسری آسیایی مورخ دهم نوامبر۲۰۰۶ میلادی (برابر با ١٣٨٥/٨/١٩ هجری شمسی) به شرح پیوست  و با رعایت تبصره های زیر تصویب و به دولت جمهوری اسلامی ایران اجازه تودیع اسناد آن داده می شود.

تبصره ۱ :  برداشت جمهوری اسلامی ایران از مفاد ماده (۱۳) در خصوص چگونگی حل و فصل اختلافات و اعمال آن با رعایت قوانین و مقررات هریک از طرف ها و همچنین رعایت اصل یکصد و سی و نهم (۱۳۹) قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران می باشد.

تبصره ۲ :  دولت موظف است کلیه اصلاحیه های موافقتنامه و پیوستهای آن، موضوع ماده(۷) و پیوست های (۱) و (۲) آن موضوع مواد (۸) و (۹) را در مهلت مناسب، قبل از انقضاء مهلت های مورد نظر در بندها و مواد مذکور مطابق با اصل هفتاد و هفتم (۷۷) قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران به مجلس شورای اسلامی حسب مورد اعلام نماید.

در صورتی که مجلس شورای اسلامی اصلاحیه ها را تصویب ننماید دولت موظف است مراتب را مبنی بر عدم پذیرش اصلاحیه ها، ظرف مهلت مقرر در موافقتنامه به مراجع ذی ربط اعلام و این اصلاحیه ها در مواد مذکور برای دولت جمهوری اسلامی ایران لازم الاجراء نخواهد بود.

بسم الله الرحمن الرحیم

موافقتنامة بین دولتی شبکة را ه آهن سراسری آسیایی

طرفهای متعاهد، با آگاهی از نیاز به ارتقاء و توسعة حمل و نقل ریلی بین المللی در آسیا و با مناطق همجوار، با اطلاع از افزایش مورد انتظار در حمل و نقل بین المللی مسافر و بار به عنوان پیامد رشد تجارت بین المللی در فرایند در حال پیشرفت جهانی شدن، با یادآوری همکاری میان اعضاء کمیسیون اقتصادی و اجتماعی ملل متحد برای آسیا و اقیانوسیه در تنظیم و بهره برداری از شبکة راه آهن سراسری آسیایی، با توجه به این که به منظور تقویت روابط و ارتقاء تجارت و گردشگری بین المللی میان اعضاء کمیسیون اقتصادی و اجتماعی ملل متحد برای آسیا و اقیانوسیه، توسعة شبکة راه آهن سراسری آسیایی، از جمله ایستگاه ها و پایانه های بارگنجی (کانتینری) با اهمیت بین المللی، متناسب با نیازهای حمل و نقل بین المللی و محیط زیست امری ضروری است، همچنین با عنایت به نقش حمل و نقل ریلی به عنوان جزء مهم از یک شبکه اثربخش و کارای حمل و نقل چند وجهی بین المللی، خصوصاً در ساماندهی نیازهای خاص کشورهای محصور در خشکی و عبوری (ترانزیتی)، به شرح زیر توافق کرده اند :

- ماده ۱ :  تعریف خطوط راه آهن با اهمیت بین المللی

از نظر موافقتنامه بین دولتی شبکه راه آهن سراسری آسیایی موافقتنامه

الف) خطوط راه آهنی که در حال حاضر برای حمل ونقل بین المللی عادی استفاده می شود.

ب) خطوط راه آهن موجود، دردست ساخت یا برنامه ریزی شده ای که در نظر است برای حمل ونقل بین المللی عادی استفاده شود.

پ) مسیرهای ارتباط آبی در امتداد دریاها یا دریاچه ها که حمل ونقل پیوسته را بین پایانه ها درکشورهای مختلف یا داخل یک کشور تضمین می کنند.

ت) نقاط عبور از مرز، ایستگاه های تعویض بوژی، پایانه های دریایی و پایانه های بارگنجی (کانتینری) متصل به ریل که مجهز به تاسیسات یا خدمات ترخیص گمرک هستند.

- ماده ۲ :  پذیرش شبکة راه آهن سراسری آسیایی

طرف های قرارداد طرف ها

- ماده ۳ :  توسعة شبکه راه آهن سراسری آسیایی

خطوط شبکة راه آهن سراسری آسیایی باید با اصول راهنمای مربوط به مشخصات فنی، توصیف شده در پیوست (۲) موافقتنامه، منطبق گردد.

- ماده ۴ :  تشریفات امضاء و عضویت در موافقتنامه

١-  موافقتنامه برای امضاء کشورهایی که عضو کمیسیون اقتصادی و اجتماعی ملل متحد برای آسیا و اقیانوسیه هستند، از تاریخ ۱۰ تا ۱۱ نوامبر ۲۰۰۶ میلادی (برابر با ۱۹ تا ١٣٨٥/٨/٢٠ هجری شمسی) در بوسان جمهوری کره، و پس از آن از ۱۶ نوامبر ۲۰۰۶ تا ۳۱ دسامبر ۲۰۰۸ میلادی (برابر با ١٣٨٥/٨/٢٥ تا ١٣٨٧/١٠/١٠ هجری شمسی) در مقر سازمان ملل متحد در نیویورک مفتوح خواهد بود.

۲-  کشورهای مزبور می توانند از راه های زیر عضو این موافقتنامه گردند :

 الف)  امضاء مشروط به تنفیذ، پذیرش یا تصویب که متعاقبا آن تنفیذ، پذیرش یا تصویب صورت گیرد.

 ب)  الحاق

۳-  تنفیذ، پذیرش یا تصویب یا الحاق با تودیع سندی به شکل مقرر به دبیرکل سازمان ملل متحد، نافذ خواهد شد.

- ماده ۵ :  لازم الاجراء شدن

١-  این موافقتنامه در نودمین روز پس از تاریخی که دولت های حداقل هشت (۸) کشور به موجب بندهای (۲) و (۳) مادة (۴) با متعهد شدن به وسیله این موافقتنامه، توافق کرده باشند، لازم الاجراء خواهد شد.

۲-   موافقتنامه برای هر کشوری که پس از تاریخ فراهم آمدن شرایط لازم الاجراء شدن موافقتنامه، سند تنفیذ، پذیرش یا تصویب یا الحاق خود را تودیع نماید، نود روز پس از تاریخ ارائه سند مزبور لازم الاجراء خواهد شد.

- ماده ۶ :  کارگروه شبکه راه آهن سراسری آسیایی

١-   کارگروه شبکه راه آهن سراسری آسیایی کارگروه

۲-   کارگروه هر دو سال یک بار تشکیل جلسه خواهد داد. هر طرف نیز می تواند با ارائه یادداشتی خطاب به دبیرخانه، درخواست برگزاری اجلاس ویژه کارگروه را بنماید. دبیرخانه تمامی اعضاء کارگروه را از درخواست ارائه شده آگاه خواهد ساخت و در صورتی که حداقل یک سوم طرف ها رضایت خود را نسبت به درخواست مورد نظر ظرف مدت چهار ماه پس از تاریخ اعلام دبیرخانه ابراز کنند، اجلاس ویژه کارگروه را تشکیل خواهد داد.

- ماده ۷ :  تشریفات اصلاح متن اصلی

١-   اصلاح متن اصلی این موافقتنامه از طریق تشریفات مشخص شده در این ماده امکان پذیر است.

۲-   پیشنهاد اصلاح این موافقتنامه می تواند از سوی هریک از طرفها صورت گیرد.

٣-   متن هر اصلاحیه پیشنهادی حداقل چهل وپنج روز قبل از اجلاس کارگروه که برای تصویب پیشنهاد برگزار می شود، توسط دبیرخانه بین تمامی اعضاء کارگروه توزیع خواهد شد.

٤-   اصلاحیه با رای اکثریت دو سوم طرف های حاضر و رای دهنده کارگروه تصویب خواهد شد. اصلاحیه مصوب توسط دبیرخانه به دبیرکل سازمان ملل متحد ارسال خواهد شد که وی آن را بین تمامی طرف ها برای پذیرش، توزیع خواهد کرد.

٥-    اصلاحیه ای که طبق بند (۴) این ماده تصویب شده است، دوازده ماه پس از پذیرش دو سوم طرف ها، لازم الاجراء خواهد شد. اصلاحیه برای تمامی طرف ها، به استثناء آنهایی که قبل از لازم الاجراء شدن آن اعلام نمایند که اصلاحیه را نمی پذیرند، لازم الاجراء خواهد شد. هر طرفی که اعلام کرده است اصلاحیه مصوب طبق این بند را نمی پذیرد، می تواند در هر زمان پس از آن، سندی مبنی بر پذیرش اصلاحیه مزبور را نزد دبیرکل سازمان ملل متحد تودیع نماید. اصلاحیه مزبور دوازده ماه پس از تاریخ تودیع سند یادشده برای آن کشور لازم الاجراء خواهد شد.

-  ماده ۸ :  تشریفات اصلاح پیوست (۱)

۱-    اصلاح پیوست (۱) موافقتنامه از طریق تشریفات مشخص شده در این ماده امکان پذیر است.

٢-    از نظر ماده (۸) ، (طرف مستقی ماًذی نفع) طرفی است که موضوع اصلاحیه پیشنهادی در قلمرو آن قرار گرفته است.

٣-    اصلاحاتی که ایستگاه مرزی را تغییر می دهد فقط از سوی طرف مستقیماً ذی نفع ، پس از مشاوره و کسب رضایت کتبی از کشور همسایه ای که دارای مرز مشترک با محل مربوط به موضوع اصلاح است، می تواند پیشنهاد شود.

٤-    اصلاحاتی که ایستگاه مرزی را تغییر نمی دهد می تواند از سوی هر یک از طرف های مستقیماً ذی نفع پیشنهاد شود.

٥-    متن هر اصلاحیه پیشنهادی ازسوی هریک از طرف ها، حداقل چهل و پنج روز قبل از اجلاس کارگروهی که برای تصویب پیشنهاد برگزار می شود، توسط دبیرخانه بین تمامی اعضاء کارگروه توزیع خواهد شد.

٦-    اصلاحیه با رای اکثریت طرفهای حاضر و رای دهنده کارگروه تصویب خواهد شد. اصلاحیه مصوب توسط دبیرخانه به دبیرکل سازمان ملل متحد ارسال خواهد شد، که وی آن را بین تمامی طرفها توزیع خواهد کرد.

۷-    چنانچه طی یک دوره شش ماهه از تاریخ اعلام، کمتر از یک سوم طرف ها مخالفت خود را نسبت به اصلاحیه به دبیرکل سازمان ملل متحد اعلام کرده باشند، اصلاحیه مصوب طبق بند (۶) این ماده، پذیرفته شده تلقی خواهد شد.

٨-    اصلاحیه ای که طبق بند (۷) این ماده پذیرفته شده، سه ماه پس از انقضاء دورة شش ماهة موضوع بند(۷) این ماده، برای تمامی طرف ها لازم الاجراء خواهد شد.

- ماده ۹ :  تشریفات اصلاح پیوست (۲)

١-    اصلاح پیوست (۲) موافقتنامه از طریق تشریفات مشخص شده در این ماده امکان پذیر است.

۲-    هر طرف می تواند پیشنهاد اصلاحیه کند.

٣-    متن هر اصلاحیه پیشنهادی حداقل چهل وپنج روز قبل از اجلاس کارگروهی که برای تصویب پیشنهاد برگزار می شود، توسط دبیرخانه بین تمامی اعضاء کارگروه توزیع خواهد شد.

۴-    اصلاحیه با رای اکثریت طرف های حاضر و رای دهنده، کارگروه تصویب خواهد شد. اصلاحیه مصوب توسط دبیرخانه به دبیرکل سازمان ملل متحد ارسال خواهد شد، که وی آن را بین تمامی طرفها توزیع خواهد کرد.

۵-    چنانچه طی دوره شش ماه از تاریخ اعلام، کمتر از یک سوم از طرفها مخالفت خود را نسبت به اصلاحیه به دبیرکل سازمان ملل متحد اعلام کرده باشند، اصلاحیه مصوب طبق بند(۴) این ماده، پذیرفته شده تلقی خواهد شد.

٦-    اصلاحیه ای که طبق بند (۵) این ماده پذیرفته شده است، سه ماه پس از انقضاء دورة شش ماهة موضوع بند (۵) این ماده، برای تمامی طرف ها لازم الاجراء خواهد شد.

- ماده ۱۰ :  حق شرط

در مورد هیچ کدام از مفاد این موافقتنامه به جز آنچه در بند (۵) ماده (۱۳) پیش بینی شده است، نمی توان حق شرطی در نظر گرفت.

- ماده ۱۱ :  انصراف از عضویت

هر طرف می تواند از طریق اعلام کتبی به دبیرکل سازمان ملل متحد از عضویت در این موافقتنامه انصراف دهد. انصراف دوازده ماه پس از تاریخ دریافت اطلاعیه مزبور توسط دبیرکل، نافذ خواهد شد.

- ماده ۱۲ :  تعلیق اعتبار

اگر تعداد طرف ها برای یک دورة دوازده ماهه متوالی، کمتر از هشت شود، اجراء موافقتنامه معلق خواهد شد. در چنین وضعیتی دبیرخانه طرف ها را آگاه خواهد کرد. چنانچه تعداد طرف ها به هشت برسد دوباره مواد موافقتنامه عملیاتی خواهد شد.

- ماده ۱۳ :  حل و فصل اختلافات

۱-    هر اختلاف میان دو یا چند طرف که مربوط به تفسیر یا اجراء موافقتنامه گردد و طرف های اختلاف قادر به حل و فصل آن از طریق مذاکره یا مشاوره نباشند، چنانچه هرکدام از طرف های اختلاف درخواست نماید، برای مصالحه به یک یا چند مصالحه گر که با توافق متقابل طرف های اختلاف انتخاب می شوند، ارجاع خواهد شد. چنانچه طرف های اختلاف ظرف سه ماه پس از درخواست مصالحه در مورد انتخاب مصالحه گر یا مصالحه گرها به توافق نرسند، هریک از طرف های مزبور می تواند از دبیرکل سازمان ملل متحد بخواهد که یک مصالحه گر مستقل را منصوب نماید تا اختلاف به وی ارجاع گردد.

٢-    توصیه مصالحه گر یا مصالحه گرهایی که طبق بند (۱) این ماده منصوب شده اند، هرچند ازنظر ماهیتی جنبه الزام آور ندارد، پایه بررسی مجدد توسط طرف های اختلاف خواهد شد.

۳-    طرف های اختلاف با توافق متقابل، می توانند از پیش توافق کنند که توصیه مصالحه گر یا مصالحه گرها را الزاماً قبول کنند.

٤-    بندهای (1) ، (٢) ، (۳) این ماده به گونه ای تفسیر نخواهد شد که دیگر اقدامات حل و فصل اختلاف که متقابلاً بین طرف های اختلاف توافق شده، در نظر گرفته نمی شود.

٥-    هر کشور می تواند، در زمان تودیع سند تنفیذ، پذیرش، تصویب یا الحاق ، حق شرطی را که بیانگر عدم التزام خود به مفاد این ماده در خصوص مصالحه است، در نظر بگیرد. سایر طرف ها در قبال هر طرفی که چنین حق شرطی را در نظر گرفته است، نسبت به مفاد این ماده در مورد مصالحه پایبند نخواهند بود.

- ماده ۱۴ :  حدود کاربرد

١-    هیچ چیز در موافقتنامه به عنوان مانع یک طرف جهت اتخاذ اقدامی سازگار با مفاد منشور ملل متحد و در چهارچوب شرایط اضطراری، که برای امنیت داخلی و خارجی خود لازم می داند، تعبیر نخواهد شد.

٢-    هر طرف هرگونه تلاش ممکنی را برای توسعه شبکة راه آهن سراسری آسیایی طبق موافقتنامه انجام خواهد داد. در هرحال، هیچ چیز در این موافقتنامه به عنوان پذیرش تعهدی توسط هر طرف برای تجویز جا به جایی کالا و مسافر در قلمرو خود تعبیر نخواهد شد.

- ماده ۱۵ :  پیوست ها

پیوست های (۱) و (۲) موافقتنامه جزء لاینفک موافقتنامه را تشکیل خواهد داد.

- ماده ۱۶ :  دبیرخانه

کمیسیون اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل متحد برای آسیا و اقیانوسیه دبیرخانة موافقتنامه خواهد بود.

- ماده ۱۷ :  امین اسناد

دبیرکل سازمان ملل متحد، به عنوان امین اسناد این موافقتنامه تعیین می شود. برای گواهی مراتب بالا، امضاءکنندگان زیر، که دارای اختیار تام هستند، این موافقتنامه را امضاء کرده اند، این موافقتنامه در روز دهم نوامبر سال ۲۰۰۶ میلادی (برابر با نوزدهم آبان ماه سال ۱۳۸۵ هجری شمسی) در بوسان، جمهوری کره، در یک نسخة واحد به زبان های چینی، انگلیسی و روسی که هر سه نسخه دارای اعتبار یکسان می باشد، برای امضاء مفتوح گردید.

پیوست (١)

شبکه راه آهن سراسری آسیایی

شبکه راه آهن سراسری آسیایی متشکل از خطوط راه آهن با اهمیت بین المللی به شرح زیر است :

خطوطی که زمینه را برای توصیف شبکه راه آهن سراسری آسیایی در هر کشور تشکیل می دهد با نام ایستگاه های مبدأ و مقصد با قلم سیاه مشخص شده و سپس به طور عمودی فهرست شده است. خطوط منشعب در سمت راست × ایستگاه نقطه اتصال شرح داده شده است. شاخه های انشعابی بعدی زیر شاخه اول با تورفتگی مشخص شده است. در شبکه راه آهن سراسری آسیایی کلیه خطوط دارای اهمیت یکسان هستند.

وقتی خطوط در نقطه مرزی شروع یا تمام می شود، در قبل یا بعد اولین یا آخرین ایستگاه روی آن خط، نام ایستگاه مرزی و نام کشور همسایه مستقیماً ذی نفع داخل پرانتز مشخص می شود.

بعد از نام ایستگاه هایی که دارای کارکرد ویژه ای روی خط هستند، کارکرد آنها به صورت مورب (ایتالیک) داخل پرانتز مشخص می شود. چنین کار کردهایی مشتملاند بر :

- (ایستگاه مرزی)

- (تعویض بوژی)

- (اتصال)

- (ارتباط دریایی) و

- (پایانه های مسیرهای ارتباط آبی)

اتصالات مفقوده در [ کروشه] نشان داده شده است.

ایستگاه های دارای پایانه بارگنجی (کانتینری) با قابلیت جا به جایی بارگنج های (کانتینرهای) سازمان استانداردهای بین المللی با حداقل ابعاد (۲۰) فوت طول و بیشتر با خط زیر نشان داده شده است.

پیوست (٢)

اصول راهنمای مربوط به مشخصات فنی شبکه راه آهن سراسری آسیایی

١-    کلیات

توسعه شبکه راه آهن سراسری آسیایی، آن گونه که در پیوست (۱) این موافقتنامه تعریف شده، باید مطابق اصول زیر که مربوط به مشخصات فنی است، هدایت شود. طرف ها باید هرگونه تلاش ممکنی را برای پیروی از این اصول در ساخت خطوط آهن جدید و ارتقاء و مدرن سازی خطوط موجود، انجام دهند.

٢-    ظرفیت خط

خطوط آهن با اهمیت بین المللی باید ظرفیت کافی داشته باشد، به طوری که امکان جا به جایی کارا، مطمئن و اقتصادی سرویس های ریلی کالا و مسافر را فراهم آورد.

٣-    اندازه بار ناوگان

با توجه به این که شبکه راه آهن سراسری آسیایی از مؤلفه های مهم در تعریف یک شبکه حمل و نقل یک پارچه بین المللی چندوجهی برای کشورهای منطقه اسکاپ خواهد بود، باید شبکه خطوط موجود در موارد لازم ارتقاء یابد و توسعه خطوط آتی نیز به گونه ای انجام شود که امکان جا به جایی بلامانع بارگنج های (کانتینرهای) سازمان استانداردهای بین المللی با ابعاد (۲۰) فوت طول و بیشتر را فراهم آورد.

٤-    توانایی عملیات با یکدیگر

الزامات فنی باید حمل ونقل بلاانقطاع کالا و بارگنج های (کانتینرهای) بین المللی را در طول خطوط راه آهن با اهمیت بین المللی تضمین کند. بنابراین باید خطوط راه آهن و زیربناها و تجهیزات مربوط با الزامات بین المللی، از جمله الزامات حمل و نقل و انتقال قطارهای سنگین حامل کالاهایی همچون فرآورده های نفتی، زغال سنگ، سنگ معدن، سیمان و غلات مطابقت کند. طرف ها باید الزامات فنی کشورهای همسایه و سایر کشورهایی را که خطوط راه آهن با اهمیت بین المللی از آنها عبور می کند مدنظر قرار دهند، و برای ارتقاء خطوط خود بکوشند، به گونه ای که محدودیت های فنی را رفع کرده و توانایی عملیات بین خطوط آهن را تضمین کنند.

چنانچه تداوم فاصله بین ریل ها اجازه دهد، یا ساخت قطعات مفقوده در محل عبور از مرزها احتمالاً نتیجه بخش باشد، مقررات ویژه ای در ارتباط با همسازی ناوگان مورد استفاده در حمل و نقل بین المللی از جمله سیستم های ترمز و کوپلینگ مطرح می شود. در این خصوص، کارایی عملیات راه آهن در عبور از مرزها مستلزم استفاده از ناوگان مجهز به ترمز بادی و سیستم کوپلینگ همساز است.

جهت آگاهی، فاصله بین خطوط در شبکه راه آهن سراسری آسیایی به صورت زیر است:

۱۰۰۰ (میلی متر)

۱-   بنگلادش (۱)

٢-   کامبوج

٣-   جمهوری دموکراتیک خلق لائو

٤-   مالزی

٥-   میانمار

٦-   سنگاپور (٢)

٧-   تایلند

٨-   ویتنام (٣)

۱۰۶۷ (میلی متر)

۱-  اندونزی

۱۴۳۵ (میلی متر)

۱-   چین (۴)

٢-   جمهوری دموکراتیک خلق کره

۳-   جمهوری کره

۴-    جمهوری اسلامی ایران

۵-    ترکیه

۱۵۲۰ (میلی متر)

۱-   ارمنستان

٢-   آذربایجان

٣-   گرجستان

٤-   قزاقستان

۵-   قرقیزستان

٦-   مغولستان

٧-   فدراسیون روسیه

٨-   تاجیکستان

٩-   ترکمنستان

١٠-  ازبکستان

۱۶۷۶ (میلی متر)

۱-   بنگلادش (۱)

٢-   هندوستان

٣-   نپال

٤-   پاکستان

٥-   سریلانکا

اعضاء بالقوه موافقتنامه بین دولتی راه آهن سراسری آسیایی: ژاپن (فاصله خطوط ۱۰۶۷ میلی متر) و فیلیپین (فاصله خطوط ۱۰۶۷ میلی متر)

٥-    استاندارد پایانه های بارگنجی (کانتینری)

حمل ونقل بین المللی چندوجهی نیازمند پایانه های بارگنجی (کانتینری) کارآمد است. پایانه های بارگنجی (کانتینری) بین المللی درطول خطوط شبکه راه آهن سراسری آسیایی باید:

-  هرچه نزدیکتر با محور اصلی خط قرار گرفته باشند تا ورود و خروج از پایانه موجب اتلاف وقت نشود

-  دور از سایر میادین قرار گرفته باشند تا عملیات آنها توسط سایر جا به جایی های بین خطوط مختل نشود.

-  به خودروهای جاده ای دسترسی آسان داشته باشند تا انعطاف در تبدیل جاده  راه آهن را تضمین کنند.

-  در محوطه تخلیه و بارگیری، خط با طول کافی داشته باشند تا نیاز به جابجایی بین خطوط را کاهش دهند.

-  به تجهیزاتی مشتمل بر جرثقیل دروازهای، وسیله حمل میان بر (استادل کاریر) ، بالابر (تاپ لیفتر) ، و یا روی هم چین (ریچ استاکر) که قادر به حمل بارگنج های (کانتینرهای) سازمان استانداردهای بین المللی حداقل (۲۰) فوت طول باشد، مجهز کنند.

-  تمهیدات لازم برای گسترش ممکن پیش بینی شود.

-  تسهیلات گمرکی برای ترخیص کالا را ارائه کنند.

قانون فوق مشتمل بر ماده واحده و دوتبصره منضم به متن موافقتنامه شامل مقدمه و هفده ماده و دو پیوست در جلسه علنی روز چهارشنبه مورخ پنجم تیر ماه یکهزار و سیصد و هشتاد و هفت مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ ١٣٨٧/٤/١٢ به تأیید شورای نگهبان رسید.

رئیس مجلس شورای اسلامی  علی لاریجانی