قطار سبک
نام لاتین: | Light rail |
از این قطار به نام متروی سبک نیز یاد شده (تعریف لکسیسک) و در اصطلاح آلمانی Stadtbahn خوانده میشود. همچنین بر اساس تعریف اتحادیه بینالمللی حمل و نقل عمومی، اولین سیستم حمل و نقل ریلی است که برای طی قسمت اعظم مسیرش از خطوط ویژه بهره برده و به تناسب شرایط حاکم، در مناطق مرکزی شهرها، با تعبیه ریلهای سبک شهری در سطح خیابانها حرکت کرده و حتی در مسیرهای مربوط به قطارهای بین شهری نیز ارائه سرویس مینماید. واگنهای مورد استفاده در این سیستم دارای عرض تقریبی 9/2–3/2 متر و طول 40-14 متر بوده و حداکثر تا چهار واگن از آنها قابلیت اتصال به یکدیگر دارند که در این صورت تشکیل یک قطار تا حداکثر تا چهار واگن از آنها اتصال به یکدیگر دارند که در این صورت تشکیل یک قطار تا حداکثر طول 120 متر را میدهند. سرعت بهرهبرداری این واگنها از 50 کیلومتر بر ساعت در سطح خیابان ها تا 100 کیلومتر بر ساعت در خطوط ویژه خارج از مناطق مسکونی قابل تغییر است که با میانگین سرعت بین 49-25 کیلومتر بر ساعت، قابلیت جابجایی 8000-40000 مسافر را در ساعت و در هر مسیر داراست.
امروزه در جهان بیش از 5000 نوع واگن ریلی سبک ساخته و یا سفارش داده شده که تقریباً تمامی طرحهای قابل تصور را در بر میگیرد و به نظر میرسد برای کشورهای در حال توسعه به منظور طراحی چنین سیستم هایی نیاز به کارهای تحقیقاتی پرهزینه نمیباشد. | |