ضرورت برنامهریزی برای دوره پساکرونا توسط سازمان هواپیمایی کشوری
برای تدوین برنامه و راهبرد صحیح در آسیب شناسی توسعه حمل و نقل به خصوص مشکلات حمل و نقل هوایی نیاز به تشکیل تیم هایی برای بررسی موارد بازرگانی ، بازاریابی و عملیاتی است ، آنچه که بیشتر از همیشه باید مورد توجه قرار گیرد ، تعمیر و نگهداری و لجستیک بخش هوانوردی است .
این روزها پاندمیک ویروس کرونا برای کشورها و جوامع به خصوص صنعت حمل و نقل ایجاد وضعیت پیچیدهای کرده است که پیش بینی و برنامه ریزی برای آینده را بسیار مشکل میکند . اکنون بیشتر بخشهای پزشکی مشغول بررسی در خصوص راههای معالجه مؤثر بیماری همه گیر جهانی کوید ۱۹ و یا همان کرونا هستند و بدنبال واکسن و پاسخ به این پرسش مهم که چگونه می توان سریعتر زنجیره انتقال را قطع و بر این بیماری خطرناک و کشنده غلبه کرد .
ضمن تشکر و قدردانی از کادر درمان که تلاش جانانهای را برای بهبود بیماران از خود نشان دادهاند ، این از خود گذشتگی در تاریخ پزشکی همیشه زبانزد خواهد بود ، ما مردم وظیفه داریم ضمن همکاری در اجرای پروتکل های اعلام شده به عنوان قدردانی از زحمات این قشر زحمتکش امکاناتی را فراهم کنیم که پس از غلبه بر بیماری و عادی شدن وضع زندگی ، بتوانیم تشکری جانانه از این فداکاری به عمل آوریم .
نظر به نقش حمل و نقل در جوامع و اثری که می تواند در سرعت انتقال و واگیری و شدت انتقال ویروس کوید 19 داشته باشد ، لزوم رعایت موارد پیشگیرانه و تلاش برای قطع زنجیره انتقال توسط کشورها و سازمانهای درگیر در حمل و نقل هوایی مانند ICAO ، ACI، CANSO، IATA، TIACA، WFP و WHO سایتی را بنام کوید 19 و هواپیمایی به آدرس https://www.icao.int/Security/COVID-19/Pages/default.aspx تدارک دیده اند که راهبردهای لازم و پاسخ سئوالات متداول در این زمینه را ارائه می کند . آنچه که مسلم است تمام کشورها پذیرفته اند کرونا یک تهدید شگرف محسوب میشود و این هنر مدیریت است که تهدید را تبدیل به فرصت می کند ، اما چگونه ؟
همواره در مدیریت صحبت از توانمندیهای مدیران باتجربه و مدبر مطرح است ، در واقع یکی از توانمندیها و هنر مدیریت تبدیل تهدید به فرصت است تا بتوان از فرصت پیش آمده برای برنامهریزی آینده استفاده کرد . در صنعت هوانوردی به علت تحریم، تنگناهایی بوجود آمده است و اکنون علت رکود فرودگاهها ، تعداد زیاد هواپیماهایی است که به علت کاهش مسافرت و پروتکل های قرنطینه ، زمینگیر شدهاند و نگرانیها در مورد ابهام برنامهریزی برای شروع مجدد پروازها و زمان آن است؛ اینکه تا مدتی نسبتاً طولانی راهبرد انواع فاصلههای اجتماعی ادامه خواهد داشت و در نتیجه صنعت حمل و نقل باید با ظرفیت پایینی به کار خود ادامه دهد و متحمل زیانها و محدودیتهای زیادی شود، شکی نیست .
از دیدگاه مدیریتی فرصت مناسبی است که با برنامهریزی درست از وقفه پیش آمده برای بهبود سامانه و اثربخشی آموزشی و شروع مجدد فعالیت با صرفه و ایمنی بیشتر استفاده شود ، با توجه به اینکه در سالهای گذشته حجم فعالیتها و برنامهریزیها متراکم بوده و فرصت بازنگری آنها کمتر پیش آمده ، اکنون خواه ناخواه این فرصت فراهم شده است که با حوصله فعالیتها و برنامههای گذشته را مورد بازنگری قرار داده و بدین ترتیب در دوره آتی که پساکرونا خواهد بود فعالیتهای حمل و نقلی و برنامههای ایمنی هوانوردی را با دقت بیشتری طرح و به اجرا درآورد .
یکی از مواردی که ممکن است مورد پرسش قرار گیرد این است که امکان تشکیل کلاس، جلسه و گفتگو در کمیسیونها و شوراها وجود ندارد! اما نباید از امکانات فناوری غافل شد، همانطور که در دانشگاه و مدارس به صورت آنلاین تدریس می شود می توان از ویدیو کنفرانس برای تدریس، طرح مسائل در شوراها و جلسات استفاده کرد .
در برهه کنونی این کار به دو نتیجه بسیار مفید منجر خواهد شد ، یکی آنکه نسبت به اصلاح مشکلات و مواردی که قبلاً به آنها توجه نشده بود پرداخته می شود و دیگر این که فعالیت آموزشی و پژوهشی ایجاد می شود، به این ترتیب فرصتی فراهم میشود که ذهن و فکر کارشناسان پویایی خود را حفظ کرده و به نوعی از مشکلات روزمره دور شده و به مسائل اساسی بپردازند .
در پاسخ به این پرسش که ناوگان هوایی به چه ترتیب باید برای فعالیتهای بعدی آماده شود ، این مساله که قطعات یدکی و لوازم مورد نیاز اکنون در این بازار راکد راحتتر قابل دستیابی است و مشکلات آینده را راحتتر میتوان پیش بینی کرد و برای آن راه حلهای مناسب در نظر گرفت ، مباحثی است که در پی می آید .
سازمان هواپیمایی کشوری با تشکیل کارگروههای بررسی رخدادهای داخلی و خارجی می تواند مطالعه موردی رخدادها را در برنامه کار خود قرارداده و با استفاده از فناوریهای آموزشی دردسترس، اطلاعات خلبانان و کارشناسان صنعت را افزایش داده و به روز نماید تا با به چالش کشیدن معلومات شاغلان در این صنعت ، مشوقی برای مطالعه و انتقال تجربه فراهم شود .
برای تدوین برنامه و راهبرد صحیح در آسیب شناسی توسعه حمل و نقل به خصوص مشکلات حمل و نقل هوایی نیاز به تشکیل تیم هایی برای بررسی موارد بازرگانی ، بازاریابی و عملیاتی است ، آنچه که بیشتر از همیشه باید مورد توجه قرار گیرد ، تعمیر و نگهداری و لجستیک بخش هوانوردی است ؛ با توجه به اینکه شرایط موجود حتی شرکتهای هواپیمایی بزرگ را دچار رکود کرده است و شرکتهای هواپیمایی کوچکتر ناچار به توقف عملیات و زمین گیر کردن هواپیماهای خود شدهاند ، میتوان فرصت را مغتنم شمرد و برای خرید هواپیما و قطعات یدکی با آنان وارد مذاکره شد؛ سوال بسیار مهمی که پیش می آید نیاز به نقدینگی و حمایت از این مذاکرات است.
با توجه به تحریمها فرصت تکرارنشدنی برای سرمایهگذاری در صنعت هواپیمایی کشور ، فراهم شده است ، در این وضعیت سرمایهگذاری در برنامه رشد صنعت و یافتن سرمایهگذار از موارد بسیار کلیدی در تکمیل لجستیک و همچنین توسعه برنامههای آموزشی به شمار می رود .
پس از رفع مشکل و عادی شدن وضعیت می توان عقب ماندگیهای این بازه زمانی را به سرعت جبران کرد و پا به پای شرکتهای مهم منطقه در جنوب خلیج فارس به رقابت پرداخت ، باید توجه داشت که این امر اصلاً ساده نیست و نیاز به فکر و راهبردی منطقی برای موفقیت دارد و باید اعتقاد داشت که اگرچه مسیر دشوار است اما شدنی است و نباید از آن غافل شد .
محمد صادق دیجوری - کارشناس ارشد برنامه ریزی حمل و نقل هوایی