در حال بارگذاری ...
  • سقوط هرکولوس ۱۳۰ از زبان خلبان محمود خرم دل

    این خاطره مربوط به خلبان محمود خرم دل ، خلبان دوم هواپیمای هرکولوس ۱۳۰ است. او متولد سال ۱۳۳۱ است. در سال ۱۳۵۳ دیپلم ریاضی را از دبیرستان دارالفنون تهران اخذ نمود و سپس وارد دانشکده خلبانی نیروی هوایی شد. یک سال و شش ماه در ایران دوره ی نظامی و زبان دید و پس از آن در آمریکا ادامه به تحصیل داده اند.

     

    ما در پایگاه مهر آباد بودیم. ساعت ۹ صبح خبر دادند که یک پرواز تهران - بوشهر و برگست داریم. برای انجام چک پروازی رفتیم وهمه چیز عالی بود و هرکولس قبراق و سر پا به نظر می رسید. پس از بازرسی ما در حال استارت زدن بودیم که از برج خبر دادند که استارت نزنید چون قرار است چند نفر از اشخاص مهم را با این هواپیما به اهواز انتقال دهید. به همین دلیل پرواز هواپیما تا عصر به تعویق افتاد.

    گروه پنج نفره شامل رئیس مالی سپاه همراهانش و یک پیک سیاسی بود که باید در بوشهر پیاده می شد. مسیر اصفهان - شیراز - بوشهر را پیمودیم. در فرود گاه بوشهر پیک را پیاده کردیم و همین که ازباند بوشهر بلند شدیم از برج به ما اطلاع دادند که چون وضعیت اهواز قرمز است به شیراز برگردید. ما نیز مسیرمان را عوض کردیم و در حال فرود بر روی فرودگاه شیراز بودیم که دوباره از برج تماس گرفتند و گفتند که باید بر گردید به اهواز پروازتان عملیاتی است ، ما نیز اطاعت امر کردیم و به سوی اهواز رفتیم و حدود ساعت ۱۹ به اهواز رسیدیم.

    به برج اعلام کردیم که برای نشستن چند لحظه چراغ های باند را روشن کنند. نشستیم ، دور زدیم و هواپیما را به سوی قسمت سوخت رسان رساندیم. سریع مسافران و زخمی ها و شهدا را سوار کردیم .۵۴ مجروح ۲۲شهید ۳۳مسافر و ۹ خدمه پروازی در هواپیما بودند.

    از تیمسار فلاحی خواستیم که در کابین خلبان بنشینند. وی تبسم کرد و گفت: (نه در آن صورت محافظان ناراحت میشوند.)

    پس از کار مسافر گیری ، اهواز را به مقصد تهران ترک کردیم. شیراز و اصفهان را پشت سر گذاشتیم و در نزدیکی تهران در خواست کم کردن ارتفاع را کردم و به ارتفاع ۲۲۰۰۰پا رسیدیم. (از ۲۶۰۰۰پا) حدود ساعت ۲۰ روی کوه های حسن آباد بودیم که یک لحظه تمام برق هواپیما قطع شد. یک لحظه احساس کردم که هواپیما ایستاده. موتور ها به طور کامل خاموش بودند. به کمک چراغ قوه بیرون را نگاه کردم که دیدم موتورها فقط با کمک نیروی باد در حال حرکت هستند. فرامین را تکان دادم از آنجا که سیستم فرامین هیدرولیک است به علت خاموشی موتورها فرامین هم غیر فعال شد.۱۲۵۰۰۰پاوند وزن هواپیما ۱۰۰مسافر ۲۲شهید ارتفاع۲۲۰۰۰پا ۴موتور خاموش.

    نخستین کاری که کردم از ساک پرواز چراغ قوه را در آوردم و دیدم دور موتورها ۱۰ تا ۱۵ درصد رسیده است. پس از چند لحظه امیر فکوری به کابین آمد و گفت:

    - خونسرد باشید. قطعی کامل در سیستم برق بوجود آمده است. فقط ۲۰ دقیقه تا تهران راه داریم.

    ظلمات و سکوت کامل بود فقط سمت شاه عبد العظیم چند تا چراغ دیده می شد. وی چراغ قوه ی من را گرفت و به دور موتور نگاه کرد. متوجه شد که مشکل فقط الکتریکی نیست. وی با سرعت با یکی از مهندسین پرواز برای باز کردن چرخ ها به طور دستی اقدام کنند.

    من به تهران خبر دادم و اعلام وضعیت اظطراری کردم اما به ما گفتند:

    - موتور بده ؟

    - من گفتم موتورم رفته

    آنها فکر میکردند که بحث هواپیما ربایی است و به جای بال گرد دو F4 برای ما فرستاده بودند. من هر وقت مسیر یا ارتفاع را عوض میکنم هواپیما را تریم میکنم. این بار نیز این کار را کرده بودم. برایم مسجل شده بود که میخوریم زمین ، ولی شانس آوردیم که هواپیما stall نکرد. هواپیما داشت با وزنش پایین می آمد. آنجا یک رود خانه بود و در ۱۵ متری آن یک تپه وجود داشت. هواپیما پس از اصابت به زمین ۱۱ متر بر روی زمین کشیده شده بود و یکی از چرخ ها چون قفل نشده بود جمع شد و بالا رفت.

    به همین دلیل بال سمت چپ پایین آمد و موتور۱ به قنات بر خورد کرد و در اثر شکستن ملخ بنزین روی دما غه ی هواپیما پاشیده شد وشیشه ی جلو آتش گرفت. پای من بین کنسول و صندلی گیر کرده بود و آتش جلوی ما شعله می کشید. کمربند را باز نمودم. ضامن پنجره اظطراری را کشیدم ، پایم به آهن کنسول میانی گیر کرده بود و آهن آن پوست و اسخوانم را تراشیده بود. به سختی خود را بیرون کشیدم و از ارتفاع ۳متری پایین پریدم.

    وقتی روی زمین افتادم یک نفر که صورتش پر از خون بود و یک پایش قطع شده بود را دیدم. او را نیز نجات دادم. ۱۸نفر و ۴ نفر از خدمه زنده بودند. بالاخره یک بال گرد به نجات ما آمد.

     

    توضیحی مختصر درباره این سانحه

    پرواز هرکولس سی-۱۳۰ نیروی هوایی ارتش ایران ۱۳۶۰ از اهواز به مقصد تهران، در تاریخ ۷ مهرماه ۱۳۶۰ در نزدیکی تهران سقوط کرد و از ۱۰۰ سرنشین آن تنها ۲۲ نفر زنده ماندند. گروهی از برجسته‌ترین فرماندهان جنگ ایران و عراق در این حادثه کشته شدند.

    در این هواپیما ۹ خدمه پروازی، ۳۳ مسافر، ۴ مجروح جنگی با برانکارد، ۵۴ مجروح سرپایی حضور داشتند و ۲۲ جنازه مربوط به کشته شدگان جنگ نیز درون هواپیما بوده‌است.  پس از وقوع این حادثه تنها ۱۸ مسافر و ۴ نفر از کادر پروازی موفق به نجات جان خود شدند.

     

    کشته‌شدگان سرشناس

    موسی نامجو - ولی‌الله فلاحی - جواد فکوری - محمد جهان‌آرا

     

    خاطره ای از: خلبان محمود خرم دل
     


    | شناسه مطلب: 100195







    نظرات کاربران